τρικάντουνος

-η, -ο, Ν

1. αυτός που έχει τρεις γωνίες

2. το ουδ. ως ουσ. το τρικάντουνο

τόπος όπου συναντώνται τρεις μικροί δρόμοι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + καντούνι «γωνία»].